Ayrılık vakti geldi diyerek ansızın
Vedalaşmadan gideceksin belki kim bilir bir gün
Sen gideceksin ama içimde sızın kalacak

Bu gençlik bu güzellik
Hep böyle sürer sanma bu demi devran hatta bu prenseslik

Kim bilir bir yaşanmışlığa hikaye
Bir yaşanmışlığın hikayesi olacaksın zaman içinde

Bak hikaye oldu Ferhat la Şirin dilden dile
Efsane oldu Leyla ile Mecnun seven gönüllere

Yani anlayacağın
Sen de durulacaksın ,senin de bitecek bu alınganlığın
Umarım aradığını bulur da
Yangın yeri olmaz o biçare gönlün
Ve umarım seninde başın öne eğilmez birgün

Yani içini sararken nedenini bilmediğin bir telaş
Artık ağlamak istesen de akmaz eskisi gibi gözünden yaş
Tükenirken umutların bir bir
Tükenir hayallerin de artık yavaş yavaş

Unutulacağını kabullenmese de aklın beynin
Bilir misin ki ne acılara gebe kalacak bu yorgun bedenin
Tıpkı her seven gibi
Sende kader kabullenip senin de nelere alışacak yaralı yüreğin

Ey sevgili
Hiç sordun mu kendi kendine
Alıp düşündün mü başını iki eline

Ve hala kararım karar diye biliyor musun bilmem
Mutlu musun bilmiyorum o gittiğin yerden
Ve kimleri ne kadar memnun ettin
Kimler baktı o gözlerine kimler tuttu ellerinden

Yani demem o ki
Sen gülüp oynarken kendi dünyan da
Biliyor musun ki şimdi hazan ağlıyor benim baharımda

Yaa göçmen kızı
Sadece eylüller değil şimdi sensiz kalan ,
Aylar seneler bitti beklentilerim yine cılız
Hayallerim bitik düşlerim hala sensiz

Yeşilden eser yok biliyor musun şu zerdali dalında
Bir zamanlar hep umuda gebeyken saatler
Şimdi sensizliği gösteriyor akrep ve yelkovan
Ve biliyor musun ki
Artık sana ayarlanmıyor doğacak gündeki zaman


“Unutulmak unutmaktan sonra gelirmiş ya hani
Yaşanmışlık zindanındaki dehlizlere kilitledim artık seni

Yani anlayacağın “ Acıyı bal eyler “ alışırım yalnızlığına dese de dilim
Duvardaki o mahzun resmin ne kadar duracak bilmiyorum

KAŞİF KANİ ERTÜRK