Gong Çaldı, yeni bir başlangıç ifadesi...Şiirden anladığımız kadarıyla kişinin sevgisiyle kendini dönüştürmeyi başardığı bir "ben" , yeni başlangıcın eylem alanı. "seni sevdim / yani beni sevdim" dizelerinde ve şiirin final bölümündeki "gong çaldı, / ben gittim sultanım / cümle haşmetinle / sen geldin." aşığın maşukta ve / veya maşukada erimesi! Nitekim şiirin başlangıç dizelerinde bunun ipuçları veriliyor: "hüzün kapladı içimi / bunca zaman bilmediğim / içimin titrediği / ben, sen oldun artık"... Hayata farklı bir pencereden bakmak ve değişmek üzere bir başlangıçtır bu: "gong çaldı /
yeniden başlıyorum hayata". Şiirin bahsettiği sevgi metafizik bir duyarlık penceresinden yansımadı bana veya öyle bir hissiyat vardı da bendeki tesiri bu olmadı. Açıkça karşı cinse duyulan ama bu çıkış noktasından şaireye varlık dünyasını sevdiren bir genişliğe taşınan bir sevgi algısı oluşturdu. Şiirin örgüsü biraz çözük ve söylemek istediğinde yoğunlaşmamış olması, üzerinde az çalışılmış olmasından. Hayatımızda algı-tarz farkı yaratan dönemler vardır ve biz bunların farkına varmayız çoğu zaman. Sevgi, birini sevmek, olumlu (bazen acı vererek olumsuz) yönde farklılık oluşturur hayatımızda ve biz yeni bir başlangıç eşiğinde olduğumuzu duyumsarız birden. "Gong çaldı" bir farkına varışın şiiri olmuş. Teşekkür ederiz şairesine, bu duyguyu şiirine taşıyıp bizimle paylaştığı için. (Not: "güneşle bir dulunuyor eski ben" dizesinin açıklanmaya ihtiyacı var, bir yazım yanlışı yoksa!)