Çok mu şey istedim senden
Yüreğin kadar değil, bir avuç da değil
İstediğim nokta kadardı
Sadece bir nokta
Mini minnacık bir nokta…

Çok gördün bana
Nokta kadar mutluluğu çok gördün!
Mutlu olmayı umarken,
Senden geriye kalan sadece
Bıraktığın bir avuç hüzün…

Takvim yaprakları birer-birer eksiliyor
Zaman akıp gidiyor
İçimde ki zindana hapsettim kendimi
Küçücük hücremde
Kirli kara duvarlara tırnaklarımla önce ismini kazıyorum
Sonra sensiz geçen, her an için çentikler atıyorum
İçime sindiremesem de sensizliği
Yarenlik eder
Bıraktığın bir avuç hüzün…

Yorgunluk ve uykusuzluktan bitap düşmüşüm
Her an içimden geçerken
Uyuyakalmışım duvarlara çentik atarken
Rüyalarıma giriyorsun
Mutluluktan sıçradım o anda
Ellerim havada kalıyor
Dört bir yanıma bakıyorum yoksun
Ellerimi açtım
Başımdan aşağı dökülen,
Bıraktığın bir avuç hüzün…

Mutlu oldum her zaman varlığınla
Uzattım ellerimi
Belki tutarsın diye
Avaz avaz haykırdım özlemlerimi
Belki duyarsın diye
Ne ellerimi tuttun
Ne de özlemlerimi duydun
Hal bu ki engeller bana göre değil
Aşamayacağım dağ
Geçemeyeceğim deniz yoktu senin için
Pekiyi sen ne yaptın
Dönüp baktığımda geriye
Bıraktığın bir avuç hüzün…

Öyle ya…
Belki de masaldı her şey
Sen anlattıkça dinledim ve inandım sana
Ben anlattım…
Meğer sen hiç dinlememişsin
Ve zaman kayboluyor hüznün gölgesinde
Affet beni yüreğime söz geçiremedim
Sensizliği anlatamadım
Oda senin gibi beni hiç anlamadı
Sabır dilemek için açtım ellerimi semaya
Gördüm ki içinde senden geriye kalan
Bıraktığın bir avuç hüzün…

Mustafa KARAAHMETOĞLU
10.12.2014