Günlük işlerin hengamesine öyle bir kaptırdı ki kendini;
gülmeyi unuttu.
Yaşamak için didinirken yaşamayı unuttu.
Uzun yola çıkarken ki ilk heyecanını unuttu.

Unuttu sevgiliden gelen kırmızı rujlu sevda mektubunu posta kutusunda.
Platonik aşklarını yeşil işlemeli heybede, duvarda unuttu.
Yazı masasının orta çekmecesinde hayallerini unuttu.

Çiçek pasajının girişinde ki ilk dönemeçte
annesinin dizlerinin dibine oturmuş dilenen
mavi kurdeleli kız çocuğunu unuttu.

Sanat fuarında gezinirken tanınmamış bir heykeltraşın elinden çıkan
"Masumiyet" adlı kadın heykelini Unuttu.

Göz ucuyla beyaz duvara yansıyan aşk filmini izlerken yazlık sinemada
sinemanın en arka koltuğunda oturan sevgilinin dudağını öperken ki
o aşk dolu son sözcüğü unuttu.

Bardaktan boşanırcasına yağmur yağınca
peltekçe diline dolaşan "Hürriyet" şarkısını unuttu.

Şubat ayının dondurucu soğuğunda ailecek toplanılan geceleri
ve kare sobanın etrafında anlatılan o asırlık hikayeleri unuttu.

Unuttu iş dönüşü bir gece B3 sokağını dönerken ki silüetini.

Her şeyi bir bir unuttu.