Bir çocuk gözleriyle bakabilse gözlerim dünyaya.
Görebilsem insanları yeniden bir çocuk masumiyetinde,
İnanabilsem, güvenebilsem, sevebilsem yeniden çocuk gibi,
Ve... bulabilsem tökezleyip düştüğümde bana uzanan ,
Beni itmek için değil kaldırmak için ayağa yeniden bir el,
Canım yandığında gözlerimden akan yaşlara mendil olacak bir omuz,
Yara bereleri mi, şevkatle, ilgiyle, anlayışla saracak,derdime çare olacak,
Ana göğsü gibi sıcacık güven dolu, korkusuz sapasağlam bir göğüs,
işte o zaman biliyorum yeniden inanacağım hayata, insanlara.
Her şeye rağmen yinede hayat güzel yaşamaya değer,
İnsanlara inanmaya ve sevmeye değer diyeceğim.
Gökyüzümde ki gri renkler kaybolacak ve bulutlar,
Beyaz tülden elbiselerini yeniden giyecekler,
Bitecek gözlerimdeki gözyaşı yağmurları ,
Bütün mevsimler yeniden bahara dönecek.
Gök kuşağının yedi rengi ile yeniden,
Yer gök rengarenk süslenecek biliyorum.

Ve... görüyorum yükseldikçe göğe doğru yapılar,
Kapanıyor insanlığın yüzüne bir bir bütün kapılar.
Her tarafta umutsuzluk, her yandan geliyor acı dolu bir çığlık.
bir çocuk vuruluyor masumiyet ölüyor, ölürken yine de,
İnsanın var olmasını yaşamasını hayatın devamını diliyor.
Bir çocuk dünyaya geliyor yeniden , umut yeniden doğuyor.
Yine sabah oluyor, yine akşam oluyor yine yüreğime hüzün,
Yine gözlerime gözyaşı yağmurları nedensiz doluyor.
Bir silah sesi duyuluyor bir yerlerden, bir yerden müzik sesi geliyor.
Bir el uzanıyor birine bir gül veriyor, bir el uzanıyor birine eroin veriyor.
Güle sığınan da, eroine sığınan da ölüyor biliyorum,
İki yalancı duygu paraya tapan iki yürek bilmiyor hiç bilmiyor,
Merhamet ne demek, sevmek şevkat ne demek.
Ölenler biliyor ve bildikleri için oysa ölüyor.
Anlamıyor insanlar ölümlerin sebebini ,
Bir filmin sahnesi gibi uzaktan bakıyorlar.
Ve... yeniden karmaşık şehrin yalancı ışıklarına,
Bir sel misali karışarak akıyorlar.

Her gün biraz daha umudunu yitiriyor yüreğim.
Ve... acıtıyor canımı sınırlar, tel örgüler duvarlar.
Bırak ayrı dili konuşanları bu gün aynı dili konuşsa dahi,
Yinede sanki bir birine çok uzak ve birbirlerini anlamıyor insanlar.
Üretiliyor durmadan yine son model yepyeni silahlar.
Durmadan zenginleşiyor bir yerlerde insana benzeyen ,
İnsanlıktan ve insandan çok uzak yeni yeni ilahlar.
Binalar göğe yükseliyor insanlar yere yaklaşıyor,
Elleri kana yürekleri çamura bulaşıyor.
Gökyüzünde melekler değil artık ne yazık,
Can alıcı kuşlar sinsice dolaşıyor.
Bir karıncaya basabilirim diye titrerken yüreğim,
Bir insan bir insanı ayağı ile nasıl ezer ben anlamıyorum.
Ki bu dünya hepimizin, hepimizin bu yaşamda hakkı var.
Neden bazılarına göre dünya çok geniş, bazılarına göre ise çok dar.
Ne için bu kin ve kargaşa, her gün dört bir yanımızda ki bu savaşlar.

Bir çocuk yüreği masumiyetinde yeniden görebilsem,
Ve... elimde sihirli bir değnek dokunabilsem insanlara.
İnanabilsem bir çocuk gibi hala hayatın güzel,
İnsanlardan yana hala bir umut olduğuna.
Biliyorum her şey çok daha güzel olacak.
Biliyorum ruhum biraz huzur bulacak.
Dağılacak gök yüzümdeki gri bulutlar.
Doğacak güneş yeniden yepyeni umutlara.
Ve... ben merhaba diyeceğim yeniden.
Sevgi ve inançla tüm insanlara.

Blueangel/20.12.2014