Pişman olma hiçbir zaman.

Gözlerini açtığında ben çok uzaklarda olabilirim.

Senden kaçmak uğruna kendimi kapattığım şelale mağaralarını bulamayacak kadar uzakta olabilirsin.

Belkide yeni bir ev kurarım kendime,

Belli olmaz.

Belki sensizliğe hapsolurum bir çayın dibinde,

Umudumu yeniden kurtarmak isterım.

Atarım kendimi yalnız düşlerin içine,

Salıncaklar kurarım terk ediliş halkalarının üçünden,

Üçü de senden..

Ben ezgilerde doğarım düğümlenmiş bulmacalar arasından gökyüzüne.

Ben kaçan olurum belki birgün,

Sen kovalayan.

Hayatımın her alanından çıktığın bugün geri dönüş şansı yok artık!

Ben uzak diyarlara yelken açtım yine sensiz.

Hayallerimin saç okşayan adamı olmandan men ediyorum seni!

Seni sensiz yaşamak düştü bana,

Seni yaşamayı reddediyorum.

Yemek yediğimiz anların hayaliyle uyumamayı reddediyorum..

Çırpınışlarımdan nefret etmekten vazgeçiyorum,

Parke zeminlere tükürüp temizlemekten vazgeçiyorum.

Ben yeniden “ben” oluyorum artık!

İlk defa bir rolü kaldıramadım sahnede,

Aptal aşık karakteri bana göre değilmiş,

Anladım.

İki kez sevdim, iki kez incindim.

Aşkı reddediyorum!

Hayatımın güzelliğini farkında olamamayı reddediyorum.

Sensiz ve düşsüz bir hayatı kabul edıyorum!

Güzellikler mantıkta artık,

İçimde sana karşı bir his yok dedığin gün bitirmişken her şeyi,

Yeniden başa dönmeyi reddediyorum.

Hayatça fısıldıyorum sana..

Geri gelme!

Pişman olma.

Ben çok severken seni hayatıma bir daha asla adım atma…

Atlatılamayacak şey yokken bu dünyada senden vazgeçmek zorlasa da beni atlatırım.

Beni göremeden,

Seni görmeden..

Aşktan kork!

Aşktan korkmamak aptallık.

Ama,

Kırma insanları.

Üzme.

Yaralama…

Açıklamaların amaçsız olmasın.

Açıklama da yok artık.

Bittin çünkü.

Kalbim izin vermesede kalp nakli yaptırırım gerekirse.

Gençlik döneminin zorlu döneminden geçen insanlara bunu yapma….

Yalvarırım beni kendimden alma!

Yalvarırım..

Pişman olma “BEN”

Kimse bir diğerini sevmek zorunda değilki.

Anlarım.

Ama sen..

İstemedikçe adım attın yanıma.

Sevilmek mi hoşuna giden?

Evet.

Seni seviyorum eğer buysa derdin!

Biliyorsun sevildiğini,

Hala neden?

Abartmadım rüyalarını,

Hayallerimle aynıydı!

Abartmadım elimi tutup beni kendime getirebileceğini söylediğin anları..

Ben hiçbir şeyi abartmadım “ben”…

Ben gökyüzüne uçurtmalar uçurdum senle.

Senle ıslandım yayla sırtlarında,

Seni öptüm gaz lambalı evlerde,

Senin kokunla yıkandım günlerce.

Nasıl bir insan tek başına yapar bunları?

Abartmadım “ben”.
Seni sorguladım saatlerce uyumadım.

Neden dedim kendime,

Bekledim.

Acıya gülen gözler vardı sende,

Acı çekiyordun.

Belki sen de birine aşıktın, bilmiyorum.

O zaman neden?

Pişman olma “ben”…

Ve sen okurken bu yazıyı sakın ben bunları yapmadım deme.

Gerçeği itiraf et bana değilse bile kendine.

Vaat edilmiş topraklara gidemem henüz,

Çok erken.

Birgün giderim,biliyoruz.

Çoktan gidebilirdim bunca zaman.

Gitmedim…

Belki dedim, belki…

Gerek yok artık belkilere

Anlamı yok söz sanatlarının,

Beni sevme derken buldum kendimi saniyeliğine.

Yeniden bulmaya gidiyorum.

Çok sey söyleyip öyle gidiyorum.

Sen bir şey deme bana!

Demezsin zaten, çok iyi biliyorum…

Sakin bir hayatın heyecanı olurum belki..

Belki benim kadar sever birileri beni..

İşte o zaman pişman olma “ben”…

Kim bilir,

Belki hayat ortaklaştırır bizi, yollarımız kesişir.

Gözgöze geliriz ve susarız haykırışlarda…

Kimse bilmezken sana olan aşkımı ben içimde fırtınalar koparırım.

Kim bilir belki sen pişman olursun bensiz geçen günlere yanarak…

Geri dönemem artık…

Kalebodur temizleyicisi olamam bu andan itibaren..

Sakallarını sürerken suratıma yanağımda oluşan titreşimlerin hayalini çöpe atmak..

Zor geliyor.

Herkes sana kızıyor biliyor musun?

Senden çok bana.

Sen ondan daha iyilerine layıksın….

Yalan!

Ben seni sevdikten sonra bu umrumda değilki…

Seni tanımadan yorum yapamazlar.

Tanıyanlarda kızıyor,uzak dur diyor.

Ben her şeye rağmen onlara baş kaldırdım,

Neler olacağını görmek istiyorum dedim.

İlktin.

İlk kez açıkladım hislerimi ve ilk kez gördüm hayır cevabını.

Kolay değil “ben”…

Hiç kolay değil!

Seksen sayfalık olmuş hayatımda yerin….

Ne acı.

Seksen sayfamı sana vermişim karşılıksız.

Tesekkür ettim sana.

Aşkın teşekkürü olmazki.

Seksen sayfa..

Ben bile şimdi fark ettim gerçek yerini.

Büyüklüğün önemli değil.

Yavaş yavaş sakince akıp gideceksin içimden.

Sindireceğim bu küçük düşmüşlüğü bol su içerek ve hayat diyeceğim yeniden.

Ve su,

Ve,

Ve..

Pişman olma “ben”.

Pişman olma.


NANAL(19,01,2008-00,49)