0
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
1259
Okunma
İnsana bir garip hüzün çöküyor.
Sararan yaprakta, güzle birlikte.
Dili suspus olup yürek üşüyor.
Maziden bir rüzgâr esiverince…
Nerde kaldı hani gençlik cevheri.
Koydu mu beyaz gül kara zemheri.
Vah ile anarsın eski günleri.
Hele ki bir akran göçüverince…
Koşarken pek fazla gelmiyor akla.
Demiyor kendine kişi, yavaşla!
Gelip geçti ömür kuru laklakla.
Nedamet fayda mı ecel gelince?
Baksana Kerem’in başı darda mı?
Ol yârin yolunda gönlü harda mı?
Görünmez oysaki bağrı har damı.
Yangın da sönecek yaşlar bitince...
Muhsin Kerem YILMAZ
5.0
100% (2)
