2
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1186
Okunma
Gözyaşları akardı damlardan
Rüzgar kokardı evleri
Yalnızlıkla ısınırlardı
Hem güzeldi yalnızlık,ne özlem vardı ne de hasret
Güvercinler cesur,şahinler ürkek
Umut diyorlardı bilmedikleri bir şeye
Nedir ki umut,kimden neyi ummak
Renkler vardı bir de
Gecenin siyahı,kanın kırmızısı
Yollar gri ve uzak
Dağlar sahipsiz,sahibine dargın
Ve insanlar vardı
Zayıf,çelimsiz ve sessiz
Anneler ölmüş,babalar hapis
Çocuklar mı? Onlar savaşta oyun zannettikleri....
5.0
100% (1)
Cevap Yaz