0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1453
Okunma
İçimde ucu bucağı olmayan bir kasvet
hiç uğurlayamadığım.
Kurtarılmayı bekleyen gemiler misali, ola bora olmuş ümitlerim.
Görmüyor kimse, göremiyor, bakmıyor!
O gemi batıyor gittikçe, sığ sulardan derinlere doğru
Kapalı kutu hayallerim, hiç düşünemediğim gerçeklerim
Veda edercesine bıraktığım güvencelerim
Zerre bir ışık tanesi ararken
Uzun zamandır düşlenen her şey ve her şey
Ütopyanın o karanlığına doğru yol alıyor
Benliğimi teslim etmişim
Çalacak bir kapı
Açılacak bir umut
Yok artık.
’’Hayat, bir ağaca tırmanırken elini attığın o dalın kırılması kimi zaman.’’
