Karar verdim bugün serbest şiir yazacağım
Tıpkı eski günlerde olduğu gibi, ritimsiz, kafiyesiz
Hatta bütün cümlelerin sonuna üç nokta koyacağım...


Çayım yanıma alıp
Fonda en sevdiğim ilahinin
"Geldi geçti ömrüm benim" sözleriyle duygulanıp ağlayacağım

Ömrün muhasebesini yapmaya kalkıp;
"Bir güne sığar mı?
Ya bir sayfaya, bir şiire..." deyip vazgeçeceğim
Geçmişi tövbeye, geleceği umuda bağlayıp,
Anın önemine binaen kendimi uyarırken gaflete dalacağım belki de!

Hayat ne garip
Yoksa insanlar mıydı garip olan!

"Derin mevzulara girme kadın
Uykularıma zeval vereceksin yine"
Azarlarken kendimi
Yine derin sulara dalacağım
Yazmasam da bilinç altına işleyip rüyalarıma konu olacak...

Alışmış olmalı insan kendine
Dile kolay elli yıllık bir yaşanmışlık var
Öyle de olsa...

Zamanla herşeye alışılıyor
Aslalara inat, kabulleniliş hüküm sürüyor hayatın basamaklarında
Kaldıramayacağı hiç bir yükü, yüklemiyor kullarının omuzlarına yaradan
Ömür; öyle yada böyle nihayetlenmiyor mu?

Sonsuzluğun resmini yapmalı tuvale
Asıp duvara bakmalı
Her an hazır olmak, hazırlanmak için...

Meziyeti olmayan insan yoktur
Kimi doğuştan gelen, kimi sonradan edinilmiş,
Kimi usta, kimi çırak olsa da
Her insan bir sanatçıdır aslında
Ben de bir sanatçıyım
Çapı ne, kapasitesi ne!
Bilmesem de cüssesi nispetince
Yüreğimin sanatçısıyım...

17 Aralık 2014