Benim ayrılıklara her kavuşmaklığımda,
Korna sesleri gitmelerin,
Çınlar kulaklarımda.
Ömrüme gelirken uzaklar,
Avuçlarımı yüzüme maske yaparım.
Sanki memleketime doğru koşar,
Şu yol kenarı tekrar ağaçları.
Sılamı geride bırakan vasıta olur dakikalar,
Ve bir yağmur başlar,
Şarkılanırım.

Otobüs camında bir hatıralar resitali,
Pencereden bakıyorum perdem kapalı,
Körüm, dalgınım, seyrediyorum düşüncelerimi,
Meğer insanın hayallere dalması,
Anılara yapılan saygı duruşuymuş,
Camdan dışarı zorlayan arı gibi mazi ulaşılmazmış.

İşte gurbetteyim,
Tanırken herkesi bir çocuk hünerinde,
Konuşmaz oldum içimden bile.
İşte gurbetteyim,
Özlemlerim, sustuğum gülüşlerin içinde saklı,
Gözyaşımın en büyüğü, ailem için aktı.
Şu yağmurlu gün kadar yapayalnızım.
Yalnızken Sezen Aksu dinlemek çok tehlikeli.
Yad ellerde şiir okunmaz, şiir yazılır.
Bazen yaşamak intihardır.
Kimseyi tanımıyorum bu ızdıraphanede,
İsimler üç numara, beş numara.

Alışamadım ben bu şehre alışamadım,
Her gün ilk gün,
Keşke filmlerdeki gibi beş yıl sonra denilebilseydi hayatta da,
Hala hava durumlarında memleketi dinliyorum,
Hicran bulut olur mehtapsızım,
Gecelerdir, gecelerdir uyumayı unutmuşum,
Başımda yatıyor yastık,
Benden geç uyanıyor çalar saatim,
Çağırın horozlar çağırın sabahı,
Bıktım artık, hep karanlık.

Sefa MERT