Baktım yine uzun uzun buğulu bir cam ardından

Herkesin bir telaşı vardı geçmişin ardından

Geleceğe doğru masum bir telaş…

Yalnızdım yine odamda

Yine akşam oluyor deniz durgun, ben durgun

Bir gün daha yaşandı ve bitti

Herkes geleceğin peşinde

Masum ve telaşlı bir şekilde…

Güneş bırakmak üzere yerini

Yıldızlara…

Yıldızlar; benim vefalı dostum yıldızlar

Senin yokluğunu paylaştığım yıldızlar

Her saniyeni anlattığım

Baktığımda bana her zaman parıldayan o yıldızlar

Hayata ve hayatıma dair her şeyi bilen ve görebilen

Her derdimi sıkılmadan dinleyen yıldızlar.

Güneş bıraktı ve gitti meydanı onlara

Şimdi hepsi gökyüzünde ve benimle…

Rabbim, dünyada yalnız olmadığımızın

Tek simgesi aslında yıldızlar, hayvanlar çiçekler

Dünyanın en güzel aksesuarlarılar

Bense onların gölgesinde ve bir buğulu cam ardında

Bakıyorum yine gökten süzülen nisan yağmurlarına

Yine başladı nisan yağmurları bitanem

Ama sen yoksun yanımda

Yokluğunu bir daha fark eden gönlüm

Mahsun işte mahsun alabildiğine bu oda da…

Nisan yağmurları başladı bitanem ince ince

Hatıralar geldi birer birer

Yağmurlarında yağışı başka ve eski güzelliğinden değil bahar

Yine başladı nisan yağmurları ve hasretim

Her damla düştükçe toprağa doğru boynu bükülüyor

Gelinciklerin ve yüreğimin

Bu yağmurlar ayırdı bizi bu yıldızların tam altında

Son kelime elveda…

Gelinciik