Diyaloğlar şehrinde bulut bulut geçiyor
geçip giden renkler gemilerle taşınıyor
binlerce yıllık limanlardan yüzlerce yollara
hoş bir seda tabi yaşanan yaşanmış olan
Gemicilerin ellerinde biryerleri kayıp’ ibare düşülmüş haritalar
Biryerleri kopmuş’haritalarda rotalar
Uslu çocukların gözleri dingin Ben alışmışım bağırmaya oysa
diyaloğlar aşkın hali bir türlüsü sevmenin sanatın balagatı seranatı
Bu kentten kurtulmalı
binlece sararmış sayfa peşimde oysa kurtulmalı
kurtul malı
kurtar malı kurtlu malı
kutsa malı

Yoktu ve hiç olmamış gibi beklenen sanki
Bekleyen canlı kayıp gizli izi var oysaki beklenen hapis belki o diyarda
şovalye olmalı o maslallarda
şovalye oldum at bulamadım beyaz beyaz ahlardayım.
Uslu çocukların gözleri dingin


Yakarışlar yankılanır
ah vahlar tabi ve doğaldır
hala aynı şehirde kapa gözlerini usulca seni ayırmayacak gelmeyecek öcü
geldiğin yere adımla
kıyılarında yeniden dolaş
tut yine kuşlarını sal yine ahırlara gir ineklere su kedilere mama ver umutlarını besle
bardagı fondiple telleri dıngırdat dikkat ve özenle bir başka bak yine kendine

Sevgilin olmalı bu şehirde sanma aranacak bulunacak yerlerdesin
bulut bulut bir sen biliyorsun bu şehirden çıkılmalı ve bir sen biliyorsun böyle bir şehir kurmayı ve
sen bilirsin yine bu şehri bırakmayı.