AŞK DÖRT MEVSİMLİK
Aşk ne akıla sığar, ne de mantık yanında durabilir.
Aşk ne güneş olur, nede dalında,
Açmaya çalışan gonca bir gül.
Aşk Dört mevsim gib seni alır.
Savurur yardan yara..
Dinlemez zengin fakir, hepsi aynı yürekte,
Sessizce alır yol, ne fırtına dinler ne de kar.
Yıkar geçer engelleri bir bir,
Zararı sana kalır!
Unutmak istese de gözler,
Bir kıvılcım yeter yeniden dirilmeye.
İnsan özler bir tel saçı bile,
Kokusu gelir çok uzaklardan.
Ağlıyan yağmurda o var,
Denizin dalgaları onu çizer getirir.
Güneş ışıkları vurur gönlüne,
Sımsıcak nefes gibi dolar tenine.
Özlemle yanar kavrulursun her gece.
Ne içkiler fayda verir, ne şarkılar tesalli.
Aklında fikrnde sadece o var.
Yakar yanar dağlar misali, yanarsın alev alev.
Ne tutabilirsin sevdiğinin kolundan,
Ne önünde durabilirsin gitme diye.
Sonrası hüsran, erirsin bir aşkın uğruna.
Aşk dört mevsimlik anlaması çok zor!
Usulet Güner