Bu gelen son tren,
Son perondayım.
Daha ilk baharda,yarı yoldayım.
Bu gelen son tren,
Son perndayım.
Zaten ilk baharı!.hiç yaşamadan,
Çiçekler soldu hep,gülü açmadan.
Adı bahar olan!.iki bahar var,
İlk baharda değil!.son bahardayım.
Bu gelen son tren,
Son perondayım.
Acaba? beni’de,alırmı? dersin!..
Geride kalanlar,hatıra olur.
Hayaller!.benim’le,gelirmi?dersin,
İlk bahar,son bahar,ikisi bahar.
Dertleri sırtlamak,nereye? kadar?
Burası!.bir handır,her gelen,gider.
Yolculuk nezaman?.başlıyor dersin.

Son peron’da,üç can,
Biri seven,biri sevilen.
Biri kara çalı,yada!kör diken,
Üçü bir arada!.olurmu?dersin.
Bu gelen son tren,
son perondayım.
Eğer ağlıyorsam!.bil’ki insanım,
Yoksulu!.görünce,donuyor kanım.
Çare aramaya!.yoksa dermanım,
Ben!.nasıl yaşadım?.nasıl insanım?.
Selam olsun size,can olan candan,
Başım kurtulmadı,dert’ten,bir zaman.
Son gelen trene?binsem’mi dersin?
Bu gelen son tren,
Son perondayım.
Sevgisiz gidersen!.gelmeyi unut,
Sevgiyi!.bir dene,nefreti!.unut.
Bu gelen son tren,belki!.son umut,
Umutsuz yaşamak,olurmu?dersin?.
Bu gelen son tren,
Son perondayım.
Sevenler benimle,gelirmi?.dersin?.
Rahmi NALBANTOĞLU