ben nedenlerimle sevdim seni nasıl diye düşünmeden
ve gözlerinin gözlerimde hüküm sürmesidir
beni sana kenetleyen

ki ben..
avuçlarımda sayısız yağmurlar saklardım
sen uyurken
sessizce gelip öperdim gözlerinden
ben yağmur olurdum sen ise bir avuç toprak
her gece harmanlardım kendimi seninle
sen bilmeden


oysa ki...bilirdim
bütün aşkların içinden bir yalan
ve her yalanın içinden ihanetler de geçer
ama hiç gocunmazdım
her güne bir şiir yazardım hasretinden
gün olur dudaklarının kıyısında yıkanır aklanırdım
gün olurdu
kirlenirdim ellere değmiş ellerinin izinden

ve adını bilmediğim yabancı şehirlerde uyanırdım
sen vuslat kapılarını tek tek kapattıkça yüzüme
şiirlerim dargın sevdam bir başka yaralanırdı
bir tek yol arardım yüreğinin çıkmaz caddelerinden

ve serpilirdi bütün gök kuşağı denizin üzerine
kıyıya vuran her dalga seni taşırken yüreğime yeniden
kıyamazdım çekip gitmeye
ve ben o günden beridir ey sevgili
bütün kederleri yüklendim bu cılız yüreğime
sen yeter ki sev diye

ve bıraktım avuçlarımda yağmurlar toplamayı
göz yaşlarım hasretine aktıkça aktı zaten
ben sana sevmeyi öğretemedim
sevilmeyi nasıl öğretirim ki
sen istemeden



ay/su