1
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
1796
Okunma
ilk okuldaydık
banka müdürünün kızıydı
adı şükran dı
mavi gözleri vardı
çok da güzel bakardı
dalgalı sarı saçlarına
kırmızı kurdeleler takardı
al yanaklarında
gamzeleri de vardı
banka onların sanırdım
ben yetim ve beş parasız
okula gidip gelirken
o zamanlar özeldi
pembe çantası
önlüğü mantosu da çok güzeldi
ben de kitap falan yok
tek defter sarı yapraklı sekiz ortalı
kalem mi oda tek
şube başkanı vermişti sabit kalemi
yazdım mı silemezdim
kızın koluna o kalemle kalp çizdim de
öğretmenim topal ilyas
sağ kulağımı az daha koparıyordu
ama ben hiç ağlamadım
çünkü
şükran bana doğru bakıyordu
üçüncü sınıfın sonunda gittiler
gidiş o gidiş
aklıma geldikçe hep
gülümseyip merak ederim
sağ mı mutlu mu diye
Cevap Yaz