asabımın ayarı kaçtı son günlerde
yok ortalıkta göremiyorum
düşünüyorum nerededir diye
baktım her yere bulamıyorum
kabahat bende değil herkeste
günahlarımız deste deste.
göğsümde sıkışan nefeste

ben de suç var biliyorum
dert tasa üzüntü acı ne varsa topluyorum
ağlayanla ağlıyorum
gülen kimseyi bulamıyorum
hüzün gölünde boğuluyorum

sevda şiiri yazacak yaşı çoktan aştım
sevdam gönül mahzenimde huzurlu
ondan yana derdim sıkıntım yok
yarım asırdır alevi ateşi sönmedi
kıymetini bildim oda bildi
beni hiç hor görmedi

biliyorum bizde herkesin tadacağı
o vuslat şerbetinden içeceğiz
meçhul aleme göçeceğiz.
aslımıza rücu edeceğiz
şu cezbe dolu acundan
elde ne kaldı diyeceğiz

karanlık gecenin tam ortasında
asabımı yakaladım ayarlarını
düzelttim
ama yine yazamıyorum
sol yanımdan gelenler onu ayartıyor
kalabalık geldiklerinde
gürültüden kavgadan kahkahadan
çığlıklardan naralardan yazamıyorum
kalem hançer kağıt kefen gibi
yazamıyorum yazamıyorum