Bir tutam bulut düşer payıma en grisinden
Kaşlarım kasılır saçlarının hasretinden
Yıldızların da hıncı var bana geceler gibi
Kirpikler kaşlarda batık bir gemi
Savak kapakları neyler azgın sulara
Yorgun düşerim çıtkırıldım sabahlara
Hüzün kokan seli duyumsa
Arşla ferş, suyla ateş arası

Kardelen besleyen toprak misali
Hazin bir hazan türküsü dilimde
Bestesi aşina dağların uğultusu
Kardelenler yıldızlara esir düşerler
Ondandır boyunlarının büküklüğü
Kardelenleri en iyi ben tanırım
Beni de en iyi kar delenler
Onlar da umut fukarası
Karlar bir değirmen taşı üstlerinde
Bulutlar abarası
Şarkılar mırıldanırlar ay ışığında
Sayrılı sesler düşürürler şafaklara
Süzülmüş dudak arası

Kardelen ve toprak, iki kadim dost
Onlardan öğrendim kadim dostlukların,
Hadim yüreklerde can bulduğunu
Ey gönlümün çırası

Celil ÇINKIR