-Mehmet Tarıoğlu’nun şahsında tüm devre arkadaşlarıma-

Hava, toprak, suya düşünce cemre
Sen selleri düşün yar ben de seni
İhlâslı kalp ile girerken emre
Sen gölleri düşün yar ben de seni

Menzilinde sensin, ırmağın, nehrin
İç içe, karışmaz, zehrin, panzehrin
Ant içtiğin yola arılar mührün
Sen balları düşün Yâr ben de seni

Mekânım dediğin, gönül köşkünde
Musa ile Tur’da dostça meşkinde
Tecelli ederken Eyüp aşkında
Sen halleri düşün Yâr ben de seni

Düşlerini ellerine yükleyen
Hicran yangınında vuslat bekleyen
Hasretini kirpiklerden saklayan
Sen lalları düşün Yâr ben de seni

Baş başa kalınca haslar hasıyla
Müşerref olunca dağlar sisiyle
Başlayınca seher bülbül sesiyle
Sen illeri düşün Yâr ben de seni

Şah damardan yakın, zamandan öte
Halifemsin dedin saldın gurbete
Buluşma gününü verdin ahrete
Sen yılları düşün Yâr ben de seni

Sebepsiz sallamaz yaprağı, dalı
Mutlak, havsalasız güçtür faili
Delibal dostları koklarken Gül’ü
Sen kulları düşün Yâr ben de seni

Celil ÇINKIR