GÜLDAMLASI

Yaşam kadar, yaşananlar kadardır sevda
Babamın neşesinde açan güldamlası gibi
Yüreğimin yangınları; aşkın al al sürgünleri
Annemin kulağında takılı fislikân kokusu
Gün kadar, gece kadar ömrüm kadar sevda…
Derler ki: Kuşların, ağaçların umudu bahar
Sevda çeken yüreklerin umudu yâr!
Ne zaman bir gül koklamak istesem
Güldamlası ıtır ıtır sütlacın buğusunda
Ne zaman bir mersin dalı okşasam
Çocukluğum zamanın aynasında
Gülistan; acısıyla, neşesiyle gülümseyen…

Gökkuşağı renkleriyle dokuyorum sevdamı,
Yaşamın penceresinde tüllerken anılarımı
Döngüler ki gönlün mevsimsel esintisi
Yaşamın kimi kavrukluğu, kimi çilentisi
Gazel değmiş gövdemin budaklarında
Umut yapraklarında ıslak, nemli…
Yürek yangınıdır aşk, Güldamlası kokusu:
Itır ıtır yayılan, ipek ipliğiyle dokunan
Akdeniz coşkulu, Afrodit tutkulu
Fislikân türkülü, yasemin şarkılı…

Küresel kudurup hoyratça örselese de
Hangi toprak memleketim kadar kokar!
Kıbrıs özüyle, Türkiye mayasıyla bir kez
Yoğrulmuşsa, pişmişse, gülün yangınıyla
Açmışsa bir kez kalbinde o derin sevda
Bağrında açmışsa mavinin şarkısı,
Yeşilin; yaşamın o öykülenmiş türküleri…
Hangi toprak kokar Mesarya Sarısı gibi…
Kokulu sarı güller gibi, Güldamlası gibi…

GÜLŞEN ŞENDERİN

Güldamlası ( Itır bitkisi )