ÖLÜM DE VAR DİYEMEM

Gelmişim şu dünyaya; neden geldim bilemem
Kıbrıs’ın dağ köyünde boş büyüdüm diyemem
Ağlar hep çocukluğum, gençlik nerde bilemem
Şimdi şehir durağım; köyü aştım diyemem!

Çileler yazgısını, kim yazmışsa silemem
Bu hayat köprüsünü kolay geçtim diyemem
Bir yanım akan suydu, öte yani bilemem
Geçti ömrüm habersiz mutsuz oldum diyemem!

Hoşgörü otağında gün eyledim günlerce
Dile destan bir hayat yaşadık beraberce
Güller açtı cennette öbek öbek katmerce
Geçti gençlik çağları yaşım geçti diyemem!

Simdi başka ilkbahar diyorlar bu çağıma
Tutkular ödün vermez gençlik serper bağıma
Kış ortası zirveler kar yağdırmaz dağıma
Utkulu aşk yolunda aşka doydum diyemem!

Geriye dönüp bakma; mazidir hoşu serer
Hep güzeli aramak umutlara sim sürer
Hayatta hep gülmeli, aşkı tatlı dil derer
Gerideki yollarda hüzün buldum diyemem!

Gülşen der ki eyvallah; yolun sonu elveda
Hak yolunda var cüda, renkler vermez bir seda
Yaşam bir son bekliyor kalınmıyor dünyada
Gelinse de yüz yaşa ölüm de var diyemem!

Gülşen Şenderin