perdeleri ateşe vermek istediğinde
genellikle bir engel çıkar
mesela yağmur başlar ya da telefon gelir
“iş görüşmeniz olumlu sonuçlandı,” der yabancı ses
kibriti söndürüp evden çıkarsın

yol
ve yemek yok
asgari ücret
ayrıca öğle tatilini burada geçireceksiniz

eyvallah, der işi alırsın.

birkaç gün sonra eline fırça ve sabunlu su verirler
yeryüzünden üç metre yukarıda
şirket adının yazılı olduğu büyük tabelaya bakıp
elinde fırçayla zirvede dururken
senin yerinde olmadıklarına memnun görünen
kalabalığı izlersin

sıra camlara gelir
bol köpüklü suyu aşağı çektiğinde
kıllı bir el belirir camın arkasında
gözünden kaçırdığın kirli
bir noktayı işaret eder parmağıyla
sabunlarsın el kaybolur

nihayet akşam eve yürürken
basit bir hesap sonucu çalışmak için
neredeyse üstüne para verdiğini farkedersin

gözlerin kapanmaya başlar
kadın bile düşünmezsin

ve bir sabah telefon sesi kulağını doldurur

“Bu sabah işe gelmediniz?”
“Farkındayım.”
“Bunun ne anlama geldiğini biliyor musunuz?”
“Biliyorum, ama sen bilmiyorsun. İstifa!”

birden öyle iyi hissedersin ki kendini
telefondaki şaşkın yüzü düşünür
gülümsersin
ve el ense yatıp odandaki
beyaz gökyüzünü seyredersin...