tutunacak bir dal ararken ellerim
sana doğru ey aşk neden koşamıyorum
herkes mi kahpe herkes mi vefasız
elem dolu kalbime bir temkin bulamıyorum

hep sevdim diyenler
ağlatmadı mı benim gözlerimi
ıslak mendillerden
neden hiç kurtulamıyorum

yalan dünyada
mutluluğu düşlerken ben
her geçen gün
ölümle tebelleşip kahroluyorum

şu mabude aşkın ilahi gücünü
neden sanki vuslat yollarında göğsümde iman ile arıyorum
kah mecnun oldum yandım çöllerde ben
kah leyla gibi aşkın korların da yağmur duasına çıkıyorum

sevmekten hiç murat almadı ki bu aciz kulun
zikreden kalbimle seni şu dilimden hiç düşüremiyorum
hani mutluluk denilen şey bizlere her daim helaldi
haram kılınan kötülükten asla mehruh olamıyorum

bin bir umutla bekledim ben
yarın denen geleceği
yepyeni yıllarda
bir muştu sevgi bulamıyorum

ömrümüzde vaatler yalana dönerken
ilkbaharı göz edip sonbaharda çiçek açamıyorum
yıllar geçtikçe ben
damgalı kaderime neden çözüm bulamıyorum

bir nüsha şans ver diyen ellerimi
minberin huzurunda sana doğru açamıyorum
hayat durmadan akıp giderken
geçen ömrüme ne yazık ki hiç çare bulamıyorum

ben malesef şu insanların
ne dürüstlüğüne nede saflığına asla inanamıyorum
yaşam durmadan oyun ederken bizlere
güneş gibi doğan bahtıma nedense senden bol şans istiyorum

oysa mutsuzluğun sonu acizliğimiz de
nasılda benziyor kaderimiz bir birimize
gülmeyen şu kötü kaderin mağlubiyeti
hayatımızın içinde ta kendisi yenilgide....

senmiydin
benim yazgımı yazan
senmiydin bir efrata adımı koyan
ey büyük tanrım
belkide bu hayat hikayesi senin için bir oyun , bir düzmece..................


ceylan yılmaz