kırar gözlerindeki ışığı masumiyeti
bir söz yeter duvarları yıkmaya
ve anımsadığım en uzak yok oluş hüzün perdelerine sarar bu dört duvarı

ne yeni duvarlar örmeye
ne yıkmaya çalıştığım duvarı çökertmeye gücüm kalır o anlarda..

düşüncelerim çıkmaza girer
ben yolun ortasında düş kalırım
ölmekle yaşamak arası yani
sevmekle vazgeçmek arası
kaybolurum
arayan olur mu diye bir merak
kayıplarında arar mı beni diye
özler mi bir gün

düşüncelerim ona döner işte

kırar gözlerimdeki sevgi onun maviliğini
bir parça ışık kalır
bana dair mi yanıyor diye bir merak
gözleri benim için mi bu kadar parlak diye
sever mi bir gün?


ne yanına gidebilirim
ne de yanında kalmaya dayanabilirim o anlarda

sensiz olma korkusu uzaklaştırır beni
sensiz olduğum aklıma gelir
çıkamam işin içinden
gözlerinde kalakalırım
düşüncelerim sen de
korkarım

korkuyorum...



yasmin