Güneşten kaçtığım gibi,
Bir eve sığınıp yüzümü gölgelere döndürdüğümden beri

Küstüğüm her ne varsa onlarla yaşamak zorunda kaldığım bir yaşam ağırlığınca

Şimdi ne gölgeler, ne güneşler
Hepsi benden ayrı ve hepsi korkularıma bakmama sebep..


Ne rüyalar gördüm ben, ne kâbuslar rüyalarıma karışan
Ağlayarak uyandığım, ıslanmış yastığıma sarılıp baş koyduğum
Yaşadığım her ne varsa, noktasına, virgülüne sende başlayan, sen de gelişen, sen de biten ..

Kaçtıklarımdan vaz mı geçtim peki ben
Ve hissettiklerim gerçekten yaşadığım mıydı?

Olması gereken, olması umulan
Ya da olanlar göz ardı edilen tümüyle

Hayaller işte,
Sadece hayal kalacak olanlar belki de..

Gölgelerime sığınıp yüzümü gölgelerine çevirdiğim günden beri düşüncelerim…
Güneşten kaçtığım gibi ve her daim sana koştuğum gibi…

Her koşulda düşüncelerimi rafa kaldırıp sana baktığım bir yaşam ağırlığınca..

Omuzlarımda taşıyamayacağım yükler senden gelen, başımı omzuna dayamayı istediğim bir düşkünlük, bir çaresizlik bunlara rağmen..

Çaresiz bir çare saza gözlerimdeki tüm yalvarış bugün de..

Kalkamayan bir sis perdesi…

Yalanlarla, boş hayallerle geçirilebilecek bir hayatın son noktasında
Senden son bir umut rica ediyorum şimdi..

Biraz daha rüyalarımda olabilmen için..

Ve biraz daha seni sana anlatabilmem için..

Seni sevebilmem için sana ihtiyacım var artık..

Çünkü sığınabileceğim, kaçabileceğim bir yer yok
Çünkü küslüğümle ayakta kalamıyorum artık

Seni sevmem için gelmen gerek çünkü artık
Rica etsem bu gün rüyalarımdan çıkıp gerçeğe koşar mısın benimle?