karanlığın kesif kokusunu içlerine susa susa çeker onlar
esin perilerinin kasklarına
öksüz çocukların suratına çarpa çarpa..

toprak gibidirler onlar
saçlarından alınlarına dökülür ol dikenli nakarat
onlardan biriyim
en içli ben ağlarım
en uzun
en kederli
ben dalarım uzaklara
epriyen her yağmur damlasında..

sözlerinin uyaklarında hep aynı ağıt
sarsıla sarsıla burkulur yürekleri
devrik cümlelerde
binlerce muamma saklıdır sanır onlar
keder kokan satır aralarında
hüzünlerinde sürfile nakış
dil-bendi duruş var bakışlarında..

kimi sessizce ağlar beton binalarla
fısıltıyla sayıklar kimi bozkırda yitmiş rüzgarlara
dillerinde bir ninni
yüreklerinde bir siccin
avare avare dolanırlar Allah’ın web sayfalarında..

sabırsızdırlar
epik hayalleri ve lirik sevdaları vardır
bağırdıkları gülün çehresinden yayılırlar tüm kuyulara
tedirgin bakışlarla yürüdüm epey an
geçtim hikayelerinden
diyafram çivilerimdeki küflü bakışlarla..

susuşlarına sinen benim çığlığımdır
en iyi ben haykırırım
en acı ben gülümserim
en hazin
en kederli
onlardan biriyim..