güç yetiremediğim söz dalgaları
süzülür yüreğimin tayfından
sonsuzluk sahilinde kükreyen köpüklü dalgalar
sakinleşir durulurda
yüreğimi döven dalgalar durulmaz
zihnim anlamış değil bu sırrı
akıl iflas eder kalp zorlanır
içimde güller açıyor biliyor dum,ama
kurumaz umarım çölleşmez güllerim
sancılaşmayan gönül var mı dır dersin?
sorsam anlar mı içimdeki senfoniyi?
ah!bir ağlayabilsem!
seslensem uzaklara türkü söylesem
beni duyuyor musun diye!
ha unutmadan bak,
şundan emin ol ki;
hınç kasırgası arama yüreğimde
kızgınlığım kendime içimdeki”ben”e
sen gönlü hazinelerle dolu bir yüreksin
gözlerinde yayılan ışık dalgası
semayı saran bir tatlı tebessümün
muştu bekleyen ve yüreğime batan titrek kirpiklerin
ruhumu ören bir nakış gibi beni de
hiç durmadan örer durur
hiç bir şey rüzgara kendini kaptıran uçurtma gibi
gitmesin gönül
bozulmasın çocuk neşemiz
bir ağaç bile çizilse ağlarmı dersin
ya ok atılan bir kalbi düşün öyleyse
çalsın yüreğinin sayfalarında bir sevda türküsü
ikimiz için
karamsarlık isyancı fırtınalara dönüşmesin ne olur?
biliyor musun
acıyı dindiren bakışların ufkumun yıldızı
senin sözlerinde soluklanıyor ruhum
senin gözlerinde beste oluyor umudum.
Yusuf Erdoğan