Kolay olmadı olmayacakta,
Üzgünüm bu yaşam daha fazla dayanamayacak.
Bu bedbahtlık hislerime karşı beyhude bir dellallık
Ve art niyet hayallerin idam sehpası kalbim
Düşüyor!

Düşünce üşüyor,
Üşüdükçe büyüyorsun,
Büyüdükçe yıkılıyorum.

Kent ayaz hüzünleri tam şakağımdan indiriyor
Sahipsiz bir iklim sıçrıyor beynimden aynaya
Kendimi görüyorum yine rüyalarımda,
Ağlayan gözlerin ulvi tarafı hıçkırıyor yalnızlıklara,

Burası aydınlığa küs bir adamın hayranlığı kadar özel
Artık kendi hayatında bir mektup mumu kadar ışığı olmayan
Kendi öykülerinin ağır pesimisti oluyorum.

Sararıyorum önümden düşen yapraklar gibi
Ben çiçeğimi arıyorum sonbaharın ortasında
Ve son baharı yaşıyorum sanki ayaz rüzgarlarla
Onu arıyorum kendimden habersiz.
Ama o bilmiyor.
Yıkılıyorum şarkılara,şehre,rüzgara,zamana,
Ama o bilmiyor.