zaten ayazdım;
düşürdün
içime doğunun
buzdan kılıç sarkaçlarını bir düşünsen ..
kırdığın kalbimin en ince köşesiydi ,çöle döndü hayatım
kurudu o lebrenk dudak kıvrımlarım.
vazodaki susuz unutulan ,o çiçeğin yakarışlarını duymazsın sen,
nicelerimi kaybettim ben

kaybolanlar köprü’sündeyim bak şimdi haberin olsun
söğuğun ayazı yüzümü "pareler ,sayende orda bende varım
suda kendi yüzüme bakıyorum bu ben’miyim, hayret





bu umutları gözünde tutsak olan yıllarca boşa sevgi yumağını "teşiyle eğiren ,
üşümesin diye ayağına ninesinden öğrenip
uçlarına üç renkli iplikten nakışlar yaptığım o çorapları ,
şimdi benim başıma sen geçirdiğinden, aklım başıma geldi nihayet
zaman havayla harmoni alaaaddin’in sihirli lambasında, azalıyor dakikalar
şimdi vakit tamam ..





oysa en çok sudan korkardım şimdi bu berrak su ve havayla harmoniyim
haberin olsun o susuz çiçeğide aldım yanıma yeri boş olsun
çok vurdun çok ,kör kurşunlarla
kaybolmuştum terk ettiğin ayazlarda
yeniden doğuşum şu vazodaki susuz kalmış çiçekle olsun
güneşli bir bahar sabahı yeniden doğacağım sakın sen "görme !
kapat o gözlerini...