.
Gecenin ikisi, derinlik
Kıyıda bir masa ve ben
Elimde sigara çay
Yudumluyorum çayı
Duman halkalarıyla
Kendimi arıyorum
Sönük duman aralarında

Mazi, mazi ve ben
Kaybolmaya mahkûm gibi
İstikbale sönük bakıyorum
Kıvrılıyorum hayallerle
Uzaklara boğum, boğum
Duman halkaları misali
Sessizlik arttıkça artıyor
Sesi yırtarcasına sakin
Duyuyorum sigaranın yanışını
Hafiften cayır, cayır
Ve araba yırtıyor sessizliği
Ama yenilmeye mahkûm
Tesir edemiyor uzaklara
Tıkanıp kalıyor kendi halinde

Uzaklar kara bir çöl
Kayboluyor insan orada
Karanlık ve ben
Ve korkunç boşluk
Varı yok saydıran
Siyah örtü,
Örtündürülen canlı
Pırıltı görmek istiyorum
İsterikçesine hırslı
İşte pırıldadı bir ışık
Ötelerde hafifçe
Kayboldu yine
Karanlığa yenildi.

Ve ben yürümek istiyorum
Kara bir çölde kimsesiz

Sağım boş ve kara
Solum boş ve kara

Arkamda sadece görülmeyen
Ayak izlerim hafif silik
Önüm ümitle baktığım
Fakat ölüm soğuklunu andıran
Siyahlık, sessizlik ve yalnızlık

Yürümek istiyorum
Yata kalka
Düşe yuvarlana
Ezmek istiyorum
Çevreyi ezilirken

Ve çevre,
Malum duruşu

Ve ben,
İçindeki yabancı

Ve istikbal,
Kuvvetli fakat küçük pırıltı

Ve mazi,
Ezilmiş haliyle

Bütün benlikleriyle
Hepsi birer tablo
Enderi bulunmayan

Karşıt çizgileriyle
Birbirinin olmayan


Ve ben,
Bu manzarada
Düşünmek istemiyorum
Çıldırmamak için
Ama düşünmeye gerek yok
Hepsi karşımda açık ve seçik
İster anla, ister anlama

Gerçek
Bütün çıplaklığı ile sırıtıyor

Ve gerçek
Beni eritiyor...

17.03.1972-Isparta