Belki birgün yine karşılaşırız
Ayrı iki bendende aynı hissle
Kimi zaman gülüşümüze
Kimi zaman gözyaşımıza takılı kalacağız.

Uzaktan marul,marul bakışacağız
Sonra sayfalara anlatığımız bir birimizi
Kendimize anlatamıyacağız

Ne zormuş sadece bakarak yetinmek
Alev kor olacak içimizi yakacak
Boğazımız düğümlenecek
Herkes birşeyler anlatacak sana
Sen ise yanlızlığında boğulacaksın
Ne yanındakinin sesini, nede soluğunu hissedeceksin

Anıların alfebesinde sıkışıp kalacaksın
Pişmanlıklar,kızgınlıklar,yanlızlıklar,çaresizlikler
Seni per perişan edecek.

Boşver üzülme diyecekler sana
Değmezmiş o böyledir,şöyleydi diyecekler zaten
Fıtratında vardı onun diyip, yaralı yüreğine sözde merhem olacaklar
Susacaksın,kimi zamanda öfkelenip susturacaksın
Bu aşkı sende benim gibi içinde yaşayacaksın..

( Umuda dair bir hece kaldıysa ne olur banada öğretin,eksik kalmış cümlelerle biçimsizleşti hayat,
Ulan nasıl birşeysin sen yazgımızda,aklımızda yetip gitti )
Kemal ŞANVER