Uçurumun ucunda çaresiz bir beden
Acıdan mı yoksa yaşanmışlıktan mıydı
Anlam veremediği çaresizliği
Uçurumun ucundaki çaresiz bedenin

Yüzünden okunuyordu arayış içinde olduğu
Tek mutluluğu ,tek sığınağı buydu
Büyük bir bilinmezliğe meydan okurcasına
Arıyordu kendini uçurumun ucunda

Düşünceler kamçılarken beynini
Her şaklayışta buluyor cesaretini
Atlamayı düşünüyor belli
Uçurumun ucundaki çaresiz beden

Korku esir aldı yüreğimi biran
Prangalara vurulmuş sanki ellerim
Hiç bir şey yapamıyordum
Uçurumun ucundaki çaresiz beden için

Bıraktı kendini büyük bir boşluğa
Asılı kalmıştı sanki bu boşlukta
Ölüme bir türlü kavuşamamanın acısıyla geldi aklına
Nevton, uçurumun ucundaki çaresiz bedenin

Açtım gözlerimi baktım saatime
Bekleyenim var benim gitmem lazım
Sen bekleye dur .gelirim yine
Uçurumun ucundaki çaresiz beden
POYRAZ