1
Yorum
4
Beğeni
0,0
Puan
1389
Okunma
Penceremden içre gün ışığı
Süzülür aheste aheste.
Gönlümde bir kuyu kırığı,
Akar durur kendi içine.
Gök mavisi, toprak kahvesi,
Ebem kuşağıdır karanlığım benim;
Yaldız beyazı, güneş sarısı,
Renkli bir cümbüştür içim.
Hala umudum var zira
Rab ’’ ümit kesilmez ’’ der;
Sizin kafanızı koparan o
GİYOTİNLER
Benim ellerimden öper!
Şiirin sahibi
Cevap Yaz