Geçmişi sildim dostum, gömdüm derinliklere
Utancımdan anılarımı anlatamıyorum
Kapattım yüreğimi, o sahteden sevgilere
Nefretimi bile söylemeye utanıyorum...

Kocaman bir ömür verdim dostum yaranamadım
Umutlarımın celladıydı söyleyemiyorum
Yarım asır dile kolay, yalnız ona bağlandım
Celladıma bile küfretmeye utanıyorum...

Umutlarım bitti dostum, bir yetimden farksızım
Ezik gezmektense, bu memleketten gidiyorum
Her acıya eyvallah’da, sol yanımdaki sızım
Acısı çok şiddetli, demeye utanıyorum...

Kader böyle yazılmış dostum, ne gelir’ki elden
Yetim kalmış umutlar, yas tutmaya gidiyorum
Ne kaldıysa geride, hani o depremden Sel’den
Toparlayıp bu evden, gitmeye utanıyorum...

Ne aldıysa aldı dostum, gitti habersiz benden
Her şey helal olsun’da, ne kin’i vardı ömrümden
Oysa hiç ödün vermedim, Ar’ımdan şerefimden
Onurumu kırdı, anlatmaya utanıyorum...

Yarın yolcuyum dostum, no’lur hakkını helal et
Hep la’havle çektim bahtıma, dedim’ki sabret
Sende hep derdin.! şükürlerle buraları terk et
Edecem etmeye’de, mazimden utanıyorum...

Yalvarırım sana dostum, başkasına anlatma
Örtelim üstünü, yoksa dokunur vicdanıma
Olup biten her şeyi, havale ettim hak’kıma
Ne kadar gizlesekte, mazimden utanıyorum...

Cemal İNAN