Yirmibeş yıl doldu diye
Sanki kendine bir hediye
Vermiş gibi çekilip bir köşeye
Sanma ki yan gelip de yatarsın...

Memur için bir intihardır
Maaşın düşer yarı yarıya
İtibarın da ancak o kadardır
Canın istemez çıkmayı dışarıya...

Amirlik müdürlük masada kalır
Sanki felek muradın alır...
Dik dursan da ruhun ufalır
Kudretin kıymetin mazide kalır...

Artık bakkal işleri seni bekler
Kapıcı yoksa çöpü dökersin...
Seni bekler alınacak ekmekler
Eve hizmettir bütün dersin...

Uzman da etseler emekli olma
Bırak yaşın gitsin altmışbeşe...
Sürgün de etseler köşe köşe
Emekli olup bir köşede kalma.

Başüstüne deyip selam çakanlar
Vereceğin emir için ağzına bakanlar
Baykuş gibi olur ağaçkakanlar
Üzülürsün sakın emekli olma...

Emeklilik sanki yarı ölümdür
Kendi kendine bitmez zülumdur
Çalış gitme son demine kadar
Yıkılırsın sakın emekli olma...

Yaş haddi seni zorlamadan
Otur masanda itibarın sürsün
İster bir memur ister müdürsün
Erken emekli olur erken ölürsün...

Alacağın toplu para yaramaz işe
Bir ev bile alamazsın dokunmaz dişe...
Maaşın ise düşer yarı yarıya
Masal anlatırsın artık çocuklara ve karıya ...

Yaşlılık altmışbeşde başlarmış
Ondan öncesi iyi kötü gençlik varmış
Bizim de hizmet bu kadarmış
Sakın kendi kendine emekli olma...