16
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1223
Okunma
mavi mavi ölüyorum her aklıma düştüğünde
şehrin en alçak yerinden
topluyor gelincikleri hayaletler
hep yüksekten uçtuklarını hatırlardım oysa
solumda bir kırılgan sızı
bu sabah nedense
fahiş kokuyor tüm dallılar
yeşilin bu halini yeni bildim
bir çamuri rengi
anlattığım rüyalarımı hatırla
öyle bir bulut işte
zorlasana beynini
düşlerin mi çürüdü senin sevgili
bulut düşün büyüklüğünü sen belirleyeceksin
ya da fark etmez dinle yeterli
işte ilk damlayan başlıyor yağmaya mucizeler
nasıl bir beyazlık bu zifiri geceyi aydınlatan
kar tanesinde
bedenime yağan tenin gibi
ateşte bir k a r t a n e s i
ağır gelecek yüreğime geldiğin gibi
en zoru uçurum kenarında açan papatyayı
avucunda bitmesini istemendi
solup umursamadan yere attığın papatya gibiyim işte
dur ağlama sakın.!
kapat gözlerini
güneşin andını dinle
geceyi getirtmeyecek yarın
düşünsene kelebekler bir günden fazla yaşayabilecek
bu sefer de sen öleceksin
karanlık basmadan karabasanlar çökmez ki üzerime
yirmi dört vuracak mührünü bu defa şiirlere
zaten ne zaman seni yazmaya kalksam
başım dönmekte
bu yüzden son satırda durur can kırığı bir cümle
bir duman kaplar tüm şehri
yangın yeri gözlerinin değdiği her yer
esrar perdesi çekilir beynime
inceden inceye
çocukluğumdan sana varana kadar bir kadın tutar elimden
başım senden önce onun göğsünde
gözlerim kararıyor
ikinizin de dönmeyeceğini düşündükçe
her nefesim dağıldı işte son gecemde
hayattan ölüme
b i r d ü ş t ü d ü ş ü m d e b e n i d i n l e y e n d ü ş ü n..
AzzE
Cevap Yaz