Yoğrulmuş mayası bir kez bitimsizmişçesine
Yoğurdu çalmış kimi göle
Kimi sığdıramamış ömür dediğini yere göğe.
Adını koymuşlar ilk çığlığında
Bütünlenmiş ruhun yaşadığın her acıda
Sayısız adım adımladığın yol almak adına.

Aldatılar ne ilk ne son
Ölüsü yok artık uçuk hayallerin
Ötesi yok ölümden başka
Yeter ki kolla kendini bırakıp ellerini avuçlarıma.

Yengisi ya da hüznü
Aşkı, kasveti yeri geldi mi hicap ettiğin
Rağbet etmesen de o kıvrak ritmi ile döngünün.

Her an ölecekmişçesine
Gidip de dönmeyecekmişçesine
Ne vefasızlığı sevgilinin
Ne de izdüşümü binlerce yerginin.

Günbegün görmüşsen aynı düşü
Bir kez düşmüşsen çarkına o bitimsiz rehavetin
Aslı astarı olmayan elde kalan
Hoyrat ve çetrefilli nice ikilem
Yüreği dağlayan.

İlk yarısı çocukluğun
Belki de son çeyreği yaşadığın ömrün
Kanıksamadan ölümü
Kabul et ya da etme yok saymak mümkün mü
Ne külfeti ne tadı damakta kalan
Her dem mırıldandığın nakaratı o ahenkli güftenin.
Bitap düşmek kadar mecbur kılınan
Ne ilk ne de son olacak bil ki senden arda kalan.