Her zaman söylediğim gibi,
Sadakatin neticesidir ihanet.
Bileklerimde hüzün kelepçesi,
Ve yalnızlık koğuşunda müebbet.
Bir varmış , hiç yokmuş.
Suskunluğuma sebep hayat.
Bu bunalımlardan bunalırım.
Keder sat bana, pahası bir tebessüm de olsa.
Sat kendini, kirli pazarlarda.
Sat beni, beynindeki beni.
İzmarit misali ayaklarında ezdiğin gibi.
Bir sakız kıvamında patlat gitsin.
Sevdanı kısa bırak, sahteliğini uzun.
Ya da hiç konuşma, varsay yoksun.
Hatırı sayılır kadar hatırım kaldıysa,
Hatırından çıkar beni.
Hatıratım boş sayfalar,
O sayfalarda sana nefretler.
Bak bir sayfa daha ekledim.
Tıka kulaklarını.
Sana dönmez yüzüm.
Koca bir boşluk girdi aramıza.
Boşluk diyorum yokluk.
Yani olmadık biz, hiç olmadık.
Gerçeği gördüğüm gün doğdum.
Bir sızı var boynumda boğum boğum.
Kabuslar, fırtına ve umutsuz umudum.
Ben herşeyi peşin ödedim.
Beni yalnızlıkla mı korkutacaksın ey hayat?
Ben yalnızlığı en kalabalık anımda tattım.
Ve her gece kendimle yattım.
Bu mücadele, bu savaş.
Galibi olmayan bu gidiş.
Başlarken hevesle hep ani bitiş.
Keşke ...
Sus.
Derhal!
Yalnızlık hayata dahil.
Gelip geçicidir her felaket.
Her zaman söylediğim gibi,
Sadakatin neticesidir ihanet.