0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
954
Okunma
Bir tiyatro bu.Kaçıncı perdede final var?
Aynı yüzlerde kalıcı bir bakış misali olağan hayatlar.
Sönük sevgiler, usanç bu.
Yıllarca aynı hava, aynı su.
Aynı ömür nihayetsiz sanılan.
Ve aynı tas kaşık daldırılan.
Aynı resim, aynı tablo.
Hep aynı ifadeler,
Yokluğa gömüldü gerçek sevgiler.
Aynı cadde, aynı sokak.
Aynı masa, aynı tabak.
Hayat bir yemek: Bir gün leziz, bir gün kabak.
Aynı renk bu, aynı siyah.
Aynı gece bu, aynı sabah.
Aynı acı bu aynı acı,
Üstü diken altı batak.
