Başkentin göbeğinde şaşkına döndüm inan
Birkaç parça eşyayı vermek istedim Canan

İlk günlerin biriydi buraya geldiğimiz
Var mı dedim komşular bir yoksul bildiğimiz

Hepsi birden yok dedi çok sevinmiştim buna
Eşyayı taşıyan genç abla ver dedi bana

Ona sordum evini ötedeydi bir adım
Aldığım bu cevaptan billahi kaçtı tadım

Yeni mi taşındınız diye sual eyledim
Ziyarete gelirim bir gün diye söyledim

Buyur sen ablacığım açıktır hep kapımız
Evimde yaşayanlar beş kişiyiz hepimiz

İki kuzum bir eşim anamla kanser babam
Kirada otururum onlara bakmak çabam

Eli ile gösterdi pembe evi köşeden
Haberleri yoktu ki komşuların bişe(y)den

Mutlu olmuştum oysa fakir kimse yok diye
Görmek mi istemezler haberleri yok niye

O günün akşamında kapılarını çaldım
Etrafıma bakınıp ben de dersimi aldım

Kuzular karşılayıp gülücükler saçtılar
Sırlı bir anahtarla kalbe kapı açtılar

Kara kız bu gün yine kucağıma oturdu
Anneyse ikram için bir şeyleri getirdi

Yarım portakal ile mandalina bir tane
Güzelce temizledi ayırdı dane dane

Ürkekti bakışları ışıldayan gözleri
Hançer gibi saplandı yağmur kızın sözleri

Usulca eğilerek yanaklarımdan öptü
Öyle bir söz etti ki hıçkırıklarım koptu

Çöpten aldık bumları SIR KALSIN ARAMIZDA
Nasıl dayansın yürek deşildi yaramızda

Eskiden böyle miydik komşuları sorardık
Kanayan yaraları merhem olur sarardık

O asil insanları kutluyorum derinden
Sen yine umursama Kıpırdama yerinden

Çalmıyor çırpmıyorlar el açmıyorlar kula
Söyle ne bekliyorsun görmüyor musun hala