Bugün çok yorgunum anne
Yılların özlemi taştı yüreğimde
Düştüm çıkılmaz düşüncelerin içine
Yıldız gibi kayıyor hayatım tut ellerimi anne
Bendeki bu delice çabayı hep yanlış anladılar
Aşk değil sığınacak kapı aradım anlamadılar
Ben köşemde hıçkıra hıçkıra ağladım duymadılar
Yandığımı göre göre beni kurtarmadılar

Kimisi aşk dedi bunun adına anne
Kimisi menfaat, Kimisi boş iş
Ben sustum sadece aynayla konuştum anne
Bıktım artık savaşmak istemiyorum gecelerle
Ben el uzattıkça kırıldı her yanım
Şimdi tanınmıyor artık sol yanım
Bitmek bilmiyor dayanılmaz acılarım
Saranım yok anne kanıyor hep yaralarım


Bir aşk olmalıydı belki de hayatımda
Belki o zaman düşmezdim bu boşluğa
Onun için bile düşman oldu tüm tünya bana
Kalakaldım yine şu kapkara dört duvarla
Buugün çok yorgunum anne
Seviyorum dediklerim hançerle koşuyor üzerime
Bir art niyet arıyorlar her cümlemde
Ve ben yine sığınıyorum kağıt kaleme


Benim yüreğimde sağlamdı bir zamanlar
Tıpkı bunları yazan kalemim gibi
Yüreğimde zerre derman bırakmadı değerli olanlar
Mürekkep bile tehdit ediyor kalemimi
Aaaah bir zamanlar ne çok severdim gülmeyi
Şimdi unutmuşum tadı olan her şeyi
Acıya dost olmuşum bilmeden kendimi
Unutulmuş kalmışım toz kaplamış kitap gibi

Özgür Aksoy