Ölmek için çırpındığım akşamlarım var benim
Nefes almak istemediğim
Yaşlar düşen gözlerime lanet ettiğim
İçip içip bir türlü sarhoş olamadığım akşamlarım
Bir yanımda çocukluğumun düşleri
Bir yanımda gençliğimin günleri
Bırak yürümeyi belimi doğrultmaya bile kalmadı mecalim
İhtiyarlık yaşa mı bakar ki

Bu dünyaya sürgün yemiş gibiyim
göçüp gidiyor Adım attığım yer
Kuruyor dalları elimi uzattığım ağaçların
VE Soluyor tomurcukları en güzel güllerin
Günden güne düşüyorum ateşin içine
Yanıp kavruluyorum
ne su döken oluyor üzerime
Ne toprak atan.
Yaşam ile ölüm arasında öylece kala kalıyorum.
Ne yaşa diyen oluyor ne öl diyen.


İki dağ arasında kalmış gibiyim.
Sağıma dönsem gözümde büyüyor yaşamak
Soluma dönsem gözümde büyüyor
Bir şey yapmadan duruyorum bu sefer de
içim içimi yiyor
Velhasıl ne yapacağımı bilmiyorum
Bu aralar çokta iyi düşünemiyor beynim
Hani boşluğa düşersin ya bilirsin kimsenin sana yardım
edemeyeceğini, kesersin ya ümidini.
işte tam da o haldeyim.


Arş-ı ÂLÂ şahitti bendeki yaşam hevesine
Şimdi sersefil haldeyim düştüm dillere.
Kâh yaşayan ölü Kâh yaşamayı hiç becerememiş biriyim.
insanoğlunun gözünde



ÖZGÜR AKSOY