"Ben; senin kandırmalarınla kanmam:
Cahilse de bu beyin,
Geri değil.
Ben, aşkı özledim oğlum,
Seni değil.
Sakın! kendine pay çıkartma,
Çılgınsa da bu gönül,
Deli değil...."

bana bak oğlum...! ne yaman sesleniş bu böyle şairem...haddini bil...kendine gel....yavaş ol bakayım...sen de kimsin be,der gibi haklı ve özgüven dolu...


her ne kadar öyle kağıt parçası diplomalara sahip değilsek de,aşktan anlarız be...aşkın mektebi yoktur...aşk,öğretilmez,hissedilir...sezilir...gözlerden ve sözlerden anlaşılır içeriği...ben,seni değil,aşkı özledim be oğlum...sen kim aşk kim...sen aşkın yerini dolduracak çapta değilsin ki...seninle muhatap oluyorsam,bu senin bir gönül taşıdığından...gönlünü kırmak istemediğimden...

her ne kadar çılgınsa şu gönlüm,aşktan anlamayanı muhatap kabul edecek kadar da deli değiliz yani...aşk demek,yangınlara...hasretlere...uykusuz gecelere...huzrun yar yüreğinde olduğunu bilip,talip olmaktır...bana aşk gerek aşk...sen değil be oğlum...

tebriklerim,dobra ve yiğitçe aşkı arayan bir yüreğin derin avazlarını dillendirmenizdeki ustalığadır...saygılarımla....

HARİKASIN !!!...
Değil deli tavırlısın,
Üstelik de inadına akıllısın !...
"Ben, aşkı özledim oğlum"
Demekle de;
Hem akıllılığın,
Ve hem de
AŞK'ın tavanını parçalamışsın !
Pardon !
Bir değil,
Üç defa harikasın !!!...

Durup durup patlamaktasın !
Az söyleyip,
Çok ruhlar doyurmaktasın !!!...

Tebrikler !
Dilerim şiiriniz ebedi yüreklerde kalsın !!!....