Sana söylemek istediğim,
Ama...söyleyemediğim ne kadar çok,
Cümlem var sevgili bir bilsen İçimde.
Çığlık...çığlık...haykırırken yüreğim,
İşe yaramıyor bunca kelime,bunca cümle.
Konuşmaya kalksam hepsi,
Bir sus’a dönüşüyor nedensiz.

Oysa sözcüklere hükmeden,
Bir dilim vardır benim.
Yine de yetmiyor anlatmaya,
Lugatlar yetersiz,anlamsız kalıyor,
Yüreğimin kelepçelerine takılıp,
Düşerken ayaklarım...
Tut beni...diyememek sana,
Ne demek bilemezsin.

Gidişini seyretmek gizlice,
Gözlerimden akan yaşlara inat,
Gelişine yine de tebessüm edebilmek.
Seni bir çocuk yüreği ile severken,
İradeli bir kadın olabilmek,
Nasıl bir duygudur çaresizlik,
Göz göre göre acılara boyun eğmek,
Anlattığım kadar değil,
Anlatamadığım kadar sevgimin varlığını,
Yokluğuna zerre zerre bölmek,
Seni çoğaltırken içimde dağlarca,
Kendimi tüketmek ve ölmek,
Ne demek bilemezsin.

İstanbul kadar acımasız,
İstanbul gibi vefasız,
Olduğunu görmek,
Her çeşit insanı kabul edip yüreğine,
İstanbul gibi benden uzak kaldığını bilmek,
Hiç kimse bir şeyin olamazken sana sokulup,
Ben her şeyin olurum diyebilmek ,
Ve seni sadece sevmek için sevebilmek,
Karşılık beklemeden sana yürek sunabilmek.
Nasıl bir duygudur, nasıl bir sevdadır?
Ne demek bilemezsin.

Blueangel/24.01.2014