Ha bu gün ha yarın ümidi ile
Sinemiz dağlandı kor güldü geçti
İnsân imtihândı ömür vesile
Çenemiz bağlandı âr güldü geçti

Sefâ arkasından döküldü hazân
Vefâ fırkasından yıkıldı izân
Şifâ hırkasından söküldü suzân
Alnımıza düşen ter güldü geçti

Gülmedi bahtımız vuslat yazında
Kalmadı tahtımız hacet sözünde
Ölmedi ahdımız ricât düzünde
Dereden tepeden sır güldü geçti

Gâhî bir gül için bahara kıştık
Gâhî bir kul için ağyâra düştük
Gâhî bir pul için inkâra koştuk
Başımıza yağan kar güldü geçti

Hasret mükâfâtın adıydı zahir
Uzlet kemâlâtın tadıydı zâhir
Haşyet Arasat’ın yâdıydı, ahir
Kalemden süzülen şi’r güldü geçti

Kavlimiz tamaha senâ gibiydi
Hâlimiz günâha bina gibiydi
Dilimiz sabaha zinâ gibiydi
Kazandık dedikçe kâr güldü geçti

Gül-zârın hâdimi olduk bu handa
Efkârın kadimi kaldık canânda
Ruhsârın nâdimi solduk bir anda
Yaramız yâr oldu yâr güldü geçti

Kamberi yurdunun Kevser’i Hızır
Zemheri derdinin miğferi sabır
Makberî ardının mahşeri kabir
Hüsn-i ta’bir ile yer güldü geçti
_____Hüsn-i tedbir ile fer güldü geçti


_________________Makberî