2
Yorum
11
Beğeni
5,0
Puan
1437
Okunma
Annemin
En büyük duasıydı
İki dünya arasına sıkıştırdığı rahmet istemi
Ki;
Annem
Hiç
İnanmazdı
Aslında
Tanrının rahmetini
Kapitalizmin ellerine
Bıraktığına
Oysa
Bizim
Bir yanımız karanlık
Çokça da yoksunluktu
Işığı görmezdi
Öteki tarafımız
Öteki tarafımız zaten yoktu
Annem yine de
Şükredip gülerdi olmayan şeylere
Ben ise hep görürdüm
Gülerken gözlerinde saklamaya çalıştığı acılarını
Sonra
Kendimce küserdim yaşama
Annem öperdi küskün gözlerimi
Şefkat dilinde barışırdım yine yaşamla
Ve
Ben
Çocukluğumda annemden öğrendim
Yoksunlukların ağırlığında gülüp
Acıyı kendinde saklamayı
Küskün gözlerde
O yüzden
Senin
Küskün gözlerinde gülen acını da sevdim…
Taylan KOÇ
5.0
100% (13)
Cevap Yaz