0
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1091
Okunma
Gökyüzünü kızıl alev bürümüş
Çiçek açmaz mor dağları neyleyim.
Medeniyet çöp gölünde çürümüş,
Petrol kokan denizleri neyleyim.
Çiçeklerin boyunları bükülmüş,
İlk bahar var, son baharı neyleyim.
Bahçeler bozulmuş, bağlar sökülmüş,
Başak vermez tarlaları neyleyim.
Ocakları sönmüş, dumanlar tütmez,
Feryad eden yuvaları neyleyim.
Pınarlar kurumuş, kuşları ötmez ,
Çöle dönmüş ovaları neyleyim.
Ormanlar tükenmiş, ağaçlar öksüz,
Çiçek açmaz o dalları neyleyim.
Yaylalar perişan, yamaçlar ıssız,
Kervan geçmez o yolları neyleyim.
Çevremde bir sevgi yandı tutuştu,
Doğayı sevmeyen seni neyleyim.
Yemyeşil ol Cennet gibi, Türkiyem,
Ormansız vatanı ben ne eyleyim.
Abdullah Soylağ
( 5.Haziran 1993)
5.0
100% (1)
