Şimdi kış,
Herşey göründüğü gibi,
Tek yerde toplanmıyor artık,
Anılar, ışıklar ve hissedişler..
Boşlukta dolaşıyor şimdi, hayatlar..
Gökyüzünden düşüyor, vaftiz edilmeyen duygular..
Garip bir tapınma hissiyle, kaplanıyor insanlar..
Sevgileri aydınlatan, meçhul ışıklar,
Gülümseyişlerin altında birikiyorlar..

Şimdi kış,
Yere düşen umutları,
Yerden kaldıracak kimseler, yok artık,
Mahrem birşey kalmıyor, hayatlarda,
Kendine tapınıyor şimdi insanlar,
Dünya’nın intiharına yıkım peşindeler,
Veda metinleri biriktiriyorlar ceplerde,
Her acıyı tek kendilerine ait biliyorlar,
Hiç birşeyin sonuna eremiyorlar,
Ruhları ikiye ayıran kıskançlıkları besliyorlar,
Hayal kırıklıklarıyla sevişiyor, sarılıp uyuyorlar..

Şimdi kış,
Herkes gitti sokaklardan,
Ve herkes yoksulluğuna, çekildi..
Kul sohbetlerinin, yalnızlıklarının dibine vurmuşluklarının,
Gölgesine sindiler,
Birbirlerini yokettikçe, varolmayı umuyor insanlar,
Oysaki duvarları arasında, üşüyorlar,
Öylesine kayıp ki, küçümsenen duygular,
İşte bu sebeple, binlerce yoksun,
Cesedin ısıttığı duvarlar, arasındalar..

Şimdi kış,
Nasıl birşeydir,
İnsanın kaybolduğu yerde,
İnsanlığı oynaması,
Yola çıkması,
Sevmesi,
Öfkelenmesi,
Hırslanması,
Birileriyle yarışması,
Üzülmesi,
Umutlanması,
Gelecek günler adına,
İleri geri konuşması..

Şimdi kış,
Bütün kaprisler, çekiliyor uykuya,
Ve birşey demeye fırsat tanımayan, mutluluk,
Boğuluyor insanlar arasında,
Geldiği gibi gidiyor sevda,
Yoksun yüreklere küserek, kırıkmışlıkla,
Koca bir hiçlik kaplıyor, bedenleri,
Kime bakılsa kış uykusu varlıklar,
Her biri suskunluğu taşıyor, dudaklarda,
Kulaklarda, dinmek bilmeyen, uğultular,
Ve kıpırtısız bekleyişler..
Gözlerin önünde hiçbir dünya ya ait olmayan,
İnsan geçişleri..

Şimdi kış,
Uykuların, uykusuna kapılma vakti,
Yaşlı, Bilge, hüznün hazırlık hali,
Acelesiz, telâşsız, kimsesizlik,
Yalnızlık gerekliliği..
Uzun sessizliklere, karanlık sulara gömülme vakti..
Suçlu, suçsuz yoktur kışın arasında..
Kim haklı, kim haksız, cevabı, çoktan
Karıştı yağmurlara,
Suların derinliklerinde kalıyor, yankıları,
İnsan sesleri yaralandıkça azalıyor,
Seni Seviyorum cümlesi,
Ufalıyor kalp odalarında..

Şimdi kış,
Modası geçiyor aşkların,
Ömüre, tarihe sımsıkı sarılmak isterken insanlar,
Tarihdışı kalmışlık yaşıyor sevdalılar,
Sevdikçe boşluklar çoğalıyor,
Sevdikçe çöllere ulaşılıyor,
Denizlere güller bırakılıyor,
Denizlere kurulan düşler atılıyor,
Ve kış bastırıyor,
İnsanların yaraları üzerine,
Solgun, sessiz yürekleri karlar örtüyor,
Kimsenin, kimsesi kalmıyor,
Karanlık kokulu, yalanları karlar kaplıyor,
Karşılığı olmayan sözleri, kar yutuyor..

İnsanlar doğuyor,
Hayatı yaşıyor,
Aşkın içinden geçiyor,
Ölümün kapısına varıyor..

Oysa şimdi kış...

20/11/2014