Uzun bir hayat yaşamadım belki
Lakin bende birşeyler biriktirdim herkes gibi...
Doğrularım oldu,doğru bildiğim yanlışlarım,hatalarım.
Gün geldi özür diledim,gün geldi özür aldım...

Düşmedim şükür,kimseyi de düşürmeye çalışmadım!

Hep bir ben çıktı benden,daha fazlası değil
...
Ağlarkende bendim, gülerkende...
Herkes kendi kafasında kendince; kaç ben çıkardı benden bilemem
...
Güneşte ben kavruldum,
Yağmurda ben ıslandım

Kimine göre geveze oldum,
Kimine göre muhabbeti okyanusa benzetilen.

Kimsenin omuzuna yaslanmadım yalnızlıklarımda

Kendim için birşey yapmadım diyemem ki;
Yere çarpmaya çalışanlara inat, kendimi ayakta tuttum.
Kimseye minnet etmedim, Rabbimden başka,
O’ndan başkasına da sığınmadım
...
Mükemmel olmadım hiç,
Bile bile de yanlışa yürümedim.

Benden çarpı iki çıkmazki hiç!
Toplasanda, çıkarsanda, bölsende yine benim

...

Kimbilir benim gibi kaç kişi var;
ama ayrı ayrı
ama tek
ama kendi
...
Savaş mı savaştım, barış mı barıştım...

Yirmidört saatte nasıl gece gündüz var ise
Bende de doğru ve yanlış var...



Ben dediğin; bu kadarım...

Ne bir eksik, ne bir fazla...

....